गाडीच्या पायांनी वळणावळणांचा घाट कोरुन घेतलाय. ती पाय ठेवतेय तिथे तिथे धुक्याची रुमझुम.
कास पर्यंत पोहोचू एवढ्यातच, पण तोवर हा हिरवा रस्ता कसा पार करावा !
इतक्या स्वच्छ हवेत श्वास कोंडताहेत . सेकंदा सेकंदाला सभोवतालातून अंगावर येणारा हिरवेपणा. तापच आहे च्यायला. तेच हिरवं क्रूर संगीत ! कोण कुठल्या मनःस्थितीत आहे, नाही कुणाला काय त्याचं ! मेंदूशी सारखी एकच सळसळती कुरकुर… कुरकुर… कुरकुर… कुरकुर…
कधी कधी इच्छा असो नसो, पोपटी झिलमिलती झाडं पहावीच लागतात. डोळ्याआड कशी टाकावी?.
कशासाठी यांची एवढी वल्वल ? शांत बसावं जरा , झोपा म्हणावं पहाटेचं निवांत!
मला गाडी चालवू द्या , शांततेनं. ही वाट पार करू द्यात. त्याच्या घरावरून पार होऊ द्या
No comments:
Post a Comment