13.09.2014



 ताव्वा,

कधीतरी तुला हे सांगायचं होतं…. 

मध्यरात्रीच्या बेछूट अंधारात…. 

नगरातल्या रस्त्यांवर धावताना…. 

मागे वळून पाहीलं तेव्हा…  रोजच दिसले तुझे डोळे दिवा बनताना.

पहाटेला पाण्याच्या बादल्या वाहतांना…

कुंच्यानं फरारा अंगण झाडताना… 

अदबीनं माळेत तुटकी फुलं ओवताना… 

दिसले होते तुझे डोळे धीरबिंदू वाहताना… 

कधी तुला हे सांगायचं होतं…. 

पाय मुडपून ताटाभोवती गोल करून बसताना…. 

लोणच्याच्या कोरड्या खाराला चतकोर लावून खाताना.....

तुझ्या स्निग्धतेनं पाठीच्या उपड्या कमानी पुन्हा ताठ होत राहिल्या… 

तेव्हाही दिसले तुझे डोळे पुन्हा पुन्हा 'आई' बनताना…. 

आजही अशीच तू…. 

 

खोल्यांमधून निथळंणाऱ्या …. 

भिंती कोपऱ्यातून साठणाऱ्या … . 

बेबंद कड्यांना जोडणाऱ्या….  त्याच रोवलेल्या हास्यासह….

हे सारं असंच असू दे 

तुझा पारा या आरशांमागे उरू दे…. 

कधीतरी एवढं…. एवढंच तुला मागायचं होतं….